|
ΨΗΛΑ ΤΑΚΟΥΝΙΑ (οι ύπουλοι δυνάστες)
Το ξέρετε ότι είμαστε κινητικά υπανάπτυκτοι;
«Δεν μπορώ χωρίς τα τακούνια μου» λένε κάποιες κυρίες τακουνοφορούσες.
«Δε φοράω τακούνια όπως παλιά, τρεις με πέντε πόντους το πολύ….».
«Είμαι πολύ κουρασμένη, σέρνομαι, εμένα τα πόδια μου δεν ήταν έτσι….».
Όλα τα αποδίδουν στην υπερκόπωση, την ηλικία, το στρες της καθημερινότητας, τις καιρικές συνθήκες. Όλα τα υποψιάζονται εκτός από τις μοντέρνες φόρμες των υποδημάτων, το σύγχρονο marketing και την έλλειψη βασικών αρχών/γνώσεων!
Στριμωγμένα και στραβοχυμένα τα πόδια μέσα σε στενά περιτυλίγματα, με ένα τεχνητό ύψος στο πίσω μέρος, μια μύτη μπροστά και μια στενή επιφάνεια να δέχεται όλο το βάρος του σώματος. Γύρω από τα σφυρά να ξεχειλίζουν τα πόδια από τα τοιχώματα των παπουτσιών. Οι φλέβες διογκωμένες, τα δάχτυλα παραμορφωμένα το ένα πάνω στο άλλο, νύχια που έχουν χάσει το χρώμα τους και πέλματα γεμάτα σαμαράκια νεκρών κυττάρων. Γάμπες σφιγμένες, γόνατα παραπαίοντα δώθε- κείθε, μέση σκαμμένη και γλουτοί πεταχτοί προς τα πίσω σε μόνιμη κατάσταση οίστρου.
Τα θηλαστικά ποτέ δεν είχαν συγκεκριμένες εποχές οίστρου, επειδή τα αρσενικά ήταν εξοπλισμένα με «χέρια» για να πιάνουν τα θηλυκά όλες τις εποχές, όπως λέει ο Ράιχ στο βιβλίο του «Η λειτουργία του οργασμού».
Άραγε τι φταίει; Τι άλλο από τα παπούτσια! Τα οποία δεν είναι φτιαγμένα για τις ανάγκες εκείνου που τα φοράει, αλλά εκείνου που τα φτιάχνει. Οι fashion designers προσπαθούν να εξοπλίσουν τα πόδια μας με τεχνητά τακούνια για να μας ψηλώσουν με πρόσθετα εξαρτήματα αλλά, αναπόφευκτα, μας κονταίνουν! Δεν επινοούν φόρμες αλλά δυσμορφίες των οστών μας και μας τα παγιδεύουν σε υποδήματα που μας κάνουν κινητικά υπανάπτυκτους.
Το πόδι μας από μόνο του είναι ανατομικά και πολύ σοφά φτιαγμένο και γνωρίζει πολύ καλά να κάνει τη δουλειά του. Η πελματιαία επιφάνειά του είναι ελαστική για να μπορεί το πόδι να προσαρμόζεται στο έδαφος και όχι αντίστροφα. Είναι, δε, έτσι φτιαγμένα ώστε να εκτελούν άψογα δύο εργασίες ζωτικής σημασίας: να κρατάνε το βάρος του σώματος και, ενεργώντας ως μοχλός, να κινούν το σώμα προς τα εμπρός όταν περπατάμε.
Όταν το τακούνι πατάει στο έδαφος και το πόδι είναι φυλακισμένο σε ένα στενό περιτύλιγμα, το γόνατο λυγίζει περισσότερο του κανονικού ενώ η γάμπα δεν απλώνει τελείως. Αναπόφευκτα οι μύες και οι σύνδεσμοι στο πίσω μέρος της κονταίνουν, η μέση και ο αυχένας ρουφιούνται προς τα μέσα, οι γλουτοί πετάνε προς τα έξω και τα ψωμάκια προεξέχουν στο πλάι. Το κεφάλι κρέμεται εμπρός, η πλάτη καμπουριάζει, η ήβη μπαίνει μέσα και η κοιλιά προηγείται των γεννητικών οργάνων.
Η στάση μας και η ευθυγράμμιση της σπονδυλικής στήλης χαλάει, γιατί τα τακούνια μας κάνουν να γέρνουμε προς τα εμπρός ενώ το πάνω μέρος του σώματος είναι αναγκασμένο να γέρνει προς τα πίσω για να προλάβει την πτώση μας. Έτσι περιορίζεται η κίνηση του αστραγάλου και του γόνατος, η μέση αρχίζει να πονάει, ενώ όσο περνάει ο καιρός σύνδεσμοι/οστά/μύες, επιβαρυνόμενα παραμορφώνονται με αποτέλεσμα την δημιουργία σκληρύνσεων, κάλων και υπερκερατώσεων. Όταν περπατάμε, η λεκάνη πρέπει να κινείται προς τα εμπρός και προς τα πίσω και όχι πάνω – κάτω! Η πρώτη επαφή με την «μάνα» Γη πρέπει να γίνεται με την πτέρνα όταν βαδίζουμε. Ακόμη κι όταν στεκόμαστε η βασική μας στήριξη συμβαίνει εκεί.
Φορώντας ψηλά τακούνια (πάνω από 2 πόντους), το τακούνι παρεμβάλλεται ανάμεσα στο πόδι και το έδαφος και μας απομακρύνει ακόμη περισσότερο από την πραγματική φύση μας και την συμπαντική ενέργεια που αντλούμε με την εδαφική επαφή.
Έχουμε την ανάγκη η ανατομία, η φυσιολογία και το σχήμα του ποδιού μας να γίνονται σεβαστά στην δική τους εγγενή ομορφιά.
Η ομορφιά συνήθως μπερδεύεται με κείνο που δεν είναι ομορφιά αλλά αφύσικο! Έτσι το θέλει η …. «σύγχρονη αισθητική». Τόσο πολύ μας έχει προγραμματίσει στην ιδέα μια παρεξηγημένης ομορφιάς, ώστε δεν ξέρουμε πιά καθόλου πως είναι η μορφή ενός ωραίου και υγιούς ποδιού. Φαντάζεστε ένα αρχαίο ελληνικό άγαλμα με μυτερά πόδια; Δεν αντιλαμβανόμαστε καν ότι δεν περπατάμε αληθινά, ότι καταφέρνουμε μόνο να κινούμαστε προς τα εμπρός στηριγμένοι βαριά πάνω σε ….ξυλοπόδαρα!
Είναι σαφές ότι πρέπει να θέλουμε να στεκόμαστε άνετα, με φυσικότητα και κομψότητα όπως απαιτεί η ανθρώπινη μορφή του σώματος μας. Είναι αναγκαίο η μόδα να υπηρετεί με ευλάβεια τις ανάγκες, το σχήμα και το περίγραμμα του ποδιού μας και να αρκείται μόνο στην προστασία του. Και ακριβώς επειδή η μόδα δεν έχει ρωμαλέες προτάσεις που να αφορούν στην πρακτικότητα, τη λειτουργικότητα, την απλότητα και την χρηστικότητα, πρέπει εμείς να αναζητούμε επίμονα τα κατάλληλα για το πόδι μας υποδήματα -σας διαβεβαιώ ότι υπάρχουν, αρκεί να μάθουμε να τα διακρίνουμε- και να μην «υποκύπτουμε» σε αυτά που μας προσφέρει το εμποροβιομηχανικό σύστημα, το marketing και η βιομηχανία της μόδας.
Ασχοληθείτε με τα πόδια σας με όλο το σεβασμό και την προσοχή που τους αξίζει. Αναγνωρίστε τις δικές σας «ποδικές ανάγκες» και φροντίστε τες με σταθερότητα. Σκεφτείτε: τί σας συμφέρει περισσότερο….η υπακοή στη μόδα ή η απρόσκοπτη βάδισή σας; Μελετήστε, ψάξτε, εν ανάγκη… επισκεφθείτε έναν ειδικό και λάβετε εξατομικευμένη πληροφόρηση για το δικό σας πόδι! Είναι τόσο μοναδικό όσο και το δακτυλικό σας αποτύπωμα!
Σίγουρα έχετε ακούσει την αλήθεια: η υγεία του σώματος ξεκινά από τα πόδια!
Μην περιμένετε να φτάσετε στο απροχώρητο για να την ψάξετε!
|
Αρθρογραφία
|
Liber artis webrand